نام پروژه: باززنده سازی و تغییرکاربری کلیسای ویرانه. سال:2021.

قدمت روستای گروتل به دوران یونانیان برمی‌گردد و موقعیت مسلط آن بر رود باستنو مکانی منحصر‌به‌فرد خلق کرده است. در طول سالیان و با افزایش تقاضای شهرنشینی این روستا کم کم به مکانی کم جمعیت بدل شده است و این مسابقه درصدد است با تبدیل و باززنده‌سازی کلیسای ویرانه چیستودیوراتو به موزیک هال، شور دوباره‌ای به این روستا بخشد و زمینه را برای باززنده‌سازی دیگر مکان‌های ویرانه‌ی روستا ایجاد کند. درواقع هدف این مسابقه بازاندیشی دوباره به یک ناتمام است تا احساسات شهر را دوباره فعال کند و میراث خاطرات گذشته را حفظ کند. این مکان بر آن است تا بدل به مرکز تولید فرهنگی و کانونی جذاب برای هنرمندان و بازدیدکنندگان باشد و بتواند در عین حال با این روستای کوچک و کهن دیالوگ خود را نگه دارد.

کانسپت اصلی طراحی این کنسرت­‌هال “حافظه ی صدا” است و سعی در بازشناسی زمان‌­بندی صوتی با کمک تاروپود لایه­‌های حافظه­‌ی صوتی را دارد تا علاوه بر حفظ ویرانه از طریق ایجاد یک مکان جمعی، کندوکاوی در حافظه و فرهنگ صوتی جنوب ایتالیا داشته و همراه با احساس کردن طبیعت، تخیل صوتی بازدیدکنندگان را نیز جست­‌وجو کند.

دغدغه­‌ی ما در این پروژه ایجاد مکانی است که با نگاهی دوباره به مساله­‌ی “ویرانه و طبیعت” به بازتعریف ویرانه می‌­پردازد. در این بازتعریف، ویرانه­‌ی حفظ و مرمت شده به همراه طبیعتی که در طی قرون متمادی در آن رشد کرده است تعریف شده و از طریق همین طبیعت است که به زمان اکنون پیوند می‌­خورد. این رویکرد سبب می‌­شود که با وجود کارکرد و معماری افزوده شده ی جدید هم‌چنان حافظه­‌ی جمعی زنده نگه داشته شده و موهبت یادآوری به ساکنین شهر کمک می­‌کند تا با آن هم­راه باشند.

حافظه­‌ای که صدا بخش مهمی از آن را تشکیل می‌­دهد و کلیسای چیستا دیروتا  طی قرون متمادی نگه­دارنده­‌ی این حافظه بوده است. در دورانی موسیقی کلیسایی و کرال و پس از ویرانی، بیش­تر از دو قرن صدای مردم، روستاو طبیعت را در خود حفظ کرده است.

تجسم فضایی این مفهوم، معماری­‌ای می­‌طلبد در مرز میان فضای باز و بسته؛ میان طبیعت و کاربری. از این­رو با کمک پارچه که ریشه در سنت و صنعت ایتالیا دارد فضایی در این میانه خلق و افزوده شده است که تاروپودش از حافظه­‌ی صوتی مکان الهام گرفته و لایه­‌لایه، خاطره­‌هایی را از دورونزدیک در خود دارد.

لایه­‌های حافظه که هرچه به اکنون نزدیک‌­تر می‌­شود واضح‌­تر است و هرچه در تاریخ پیش می­‌رود عمیق‌­تر و تاروپودش مبهم‌­تر. گویی حافظه­‌ی اصوات در میان لایه­‌های تاروپود به هم گره خورده و در قلمروی ناشناخته­‌ای ساکن شده­‌اند.

پرسپکتیو

مقطع طولی و موقعیت بنا در سایت

پلان