نام پروژه: باززنده سازی و تغییر کاربری قلعه‌ی ویرانه. سال:2019- کارفرما: موسسه‌ی بین‌المللی دارتاگنانس- وضعیت: رتبه سوم مسابقه معماران جوان
در ویرانه‌ها جذابیتی وجود دارد که اشاره‌ای است به معماری حل شده در زمان و مقدمه‌ای بر پیشی گرفتن طبیعت بر معماری. لحظه‌ای جادویی که معماری جای خود را به ویرانه‌ها می دهد. قلعه موته چندنیریس یک ویرانه‌ی کامل است که از قرن سیزدهم میلادی به جا مانده است. این ویرانه مانند سرابی مسحور بر روی یک دریاچه‌‌‌ی آرام که توسط پوشش گیاهی انبوهی احاطه شده در حومه‌ی فرانسه گم شده است و توسط موسسه‌ی دارتاگنانس که صندوقی است برای حفاظت میراث هنری بین‌المللی به لطف بیش از سی هزار سهامدار عام دیده شده است. این موسسه از طریق پلتفرم مسابقه‌ی بین‌المللی معماران جوان و با داوری ده معمار و هنرمند ازجمله آلدوکیبیک، رودی ریکوتو، آنیش کاپور، ادوارد تروسولدی، رومان دلام، جولین مارکوس، مارکو آموسو، لوکا دولمتا، دگار اگرتسون، آلفونسو فمیا و الیور چابوت از طراحان جوان دعوت کرده تا برای برجسته ساختن جذابیت‌های طبیعی این قلعه و باززنده‌سازی آن به رقابت با یکدیگر بپردازند و این ویرانه را به یک اقامتگاه معاصر توریستی تبدیل کنند.
سایه‌ی زمان
تمرکز اصلی ما در باززنده سازی قلعه‌ی قرن سیزدهمی اهمیت زندگی در سطوح مختلف و لایه‌های متفاوت زمانی است. این‌که مخاطب آزاد باشد تا روایت خود را از میان مرزهای نامریی تاریخ، خاطره و حافظه پیدا کند و این تمایز را به میل خود به یاد بیاورد و یا دوباره از نو بسازد. روایتی که هم گذشته و هم حال را به بازی می‌گیرد و از نو میسازد. به این ترتیب در میان جعبه‌های شیشه‌ای، مسیرهای معلق، باغ شرقی و انعکاس آب در زمان حل میشود و رویای خود را میسازد.
گذشته، حال، آینده. گذشته‌ای که تاریخ قلعه را شکل داده است، از قرن 13 تا به حال خاطرات قلعه در آن ماندگار است، اما خاطراتی که هرگز مانند لحظه‌ی وقوع نیستند. خاطرات گنگ و ناواضح اند و هیچ تصویر روشنی از گذشته نمی‌دهند بلکه به صورت سایه‌هایی از گذشته با تجربه ی زیسته‌ی اکنون تصویری از آینده را می سازند.
آکس اصلی فضا به عنوان خطی ارتباط دهنده در فضا حفظ و تقویت شده است و مسیرهای معلق در داخل قلعه، روی آب و در باغ، فضاها را به یکدیگر مرتبط می‌کنند. به این منظور استفاده از پتانسیل کل سایت پروژه، قلعه، باغ و خندق با یکدیگر به خدمت گرفته شده اند و با طراحی مسیرهایی معلق میان قلعه و بخش الحاقی، باغ طراحی شده به فضایی دلنشین تبدیل شده و کاربری خود را بازیافته است.
استراتژی مورد استفاده برای رسیدن به کانسپت موردنظر، تلفیق فضاهای باز، نیمه باز و بسته و ایجاد سایه های فضاها به کمک ایجاد شفافیت در داخل فضا و انعکاس آب در محوطه پروژه است.
مسیرهای معلق در داخل قلعه، روی آب و در باغ فضاها را به یکدیگر مرتبط می کنند.
طبیعت داخل دیوارهای قلعه به عنوان سمبلی از تاریخ و زمان نگه داشته شده اند و فضاهای عمومی پروژه در داخل قلعه طراحی شده‌اند. این فضاها به دلیل ایجاد کمترین تداخل در فضای قلعه به صورت جعبه‌هایی معلق و نیمه شفاف، قلعه و طبیعت را در خود منعکس کرده و فضایی معاصر و سیال در میان دیوارهای تاریخی قلعه ایجاد کرده‌اند. .
ایده‌ی پروژه پروراندن قوه‌ی تخیل بازدیدکنندگان از قلعه است. به این منظور قلعه‌ی ویرانه تنها تا آن‌جا بازسازی می شود که باعث حفظ و نگهداریش است و با کمک دیوارهای نیمه مخروبه و طبیعت زاده شده در درونش به واسطه‌ی همین زوال و هم‌چنین آسمان پرابر و رویایی منطقه که تبدیل به سقف فضاها شده است، فضایی رویایی و خواب گونه ساخته است.